เมื่อยามรักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน
ล่วงเลยกาลน้ำตาลก็ว่าขม
ที่ดีดีเคยรักเคยชื่นชม
กลับระทมไร้ค่าไม่น่ามอง
จึงเปลี่ยนแปรท่าทีเคยมีรัก
ให้พิงพักใส่ใจไม่มัวหมอง
กลับละเลยให้ช้ำน้ำตานอง
ที่ยกย่องกลับเยาะว่าน่าเบื่อจริง
จึงรู้สึกปวดร้าวราวไข้เจ็บ
ทั้งหนาวเหน็บหวิวไหวเสียใจยิ่ง
เหมือนโลกแตกพังไปใจประวิง
เขามีหญิงคนใหม่สดใสแทน
อนิจจาอกหักเมื่อรักคุด
ดังสะดุดหนามไหน่ใจปวดแสน
จำหักใจลาร้างห่างดินแดน
ไม่มีแฟนอกหักไม่ยักตาย....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น