วันจันทร์ที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2558

โครงการสร้างสุข

โครงการสร้างสุข
จับตัวทุกข์มาชำแหละถึงเบื้องหลัง
จับมันขังเพ่งดูเหตุไฉน
ใยจึงทุกข์ปัญหาคืออะไร
จริงหรือไม่คิดเองเคร่งเครียดเกิน

ไม่มีใครอยากเดือดร้อนลองย้อนคิด
ทุกชีวิตปรารถนาสุขสรรเสริญ
เกิดมาย่อมมีบ้างใช่บังเอิญ
บนทางเดินกันดารต้องทานทน

ยอมรับว่ามันเป็นเช่นนี้เอง
เป็นบทเพลงธรรมดาพาสับสน
มนุษย์เรามีกรรมเป็นของตน
จึงรับผลที่กระทำมาย้ำเตือน

อยู่ที่ใจตีค่าราคาไว้
สุดสำคัญแค่ไหนหาใดเหมือน
ใจจะทุกข์จะสุขเป็นเจ้าเรือน
ย่อมกระเทือนยามกระทบสบเหตุการณ์

เพราะกลัวจนกลัวเจ็บกลัวป่วยไข้
คนจึงไร้ความสุขทุกข์สังขาร
ธรรมดาเกิดตายหรือวายปราณ
อยู่วิมานหรือกระท่อมย่อมสิ้นลม

สร้างโครงการสถานที่ให้ดีเลิศ
สมที่เกิดเป็นมนุษย์สุดเหมาะสม
มีกายหยาบสร้างกุศลชนนิยม
เพียรเพ่งลมด้วยสติดำริตรง...

ดอกไม้น้ำค้างแสงแดด
ใบหญ้าอาศรม ลำพูน
๙ มีนาคม ๒๕๕๘

วันอาทิตย์ที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2558

อดีตกาล

อดีตกาล
สลักหลังดังรอยสักยากจะลบ
ต่อให้กลบเกลื่อนฝังยังโผล่เห็น
รักฤๅชังบางคราช่างยากเย็น
เกิดประเด็นเพราะใครหนึ่งซึ่งโลเล

เกิดเพราะหลงพะวงคงรักห่าง
คิดอำพรางพร่างฝันปันร้อยเล่ห์
ชีวิตจริงมิใช่เล่นลิเก
หลงทุ่มเทรักให้ในจินตนา

ควรระวังตั้งจิตคิดรอบคอบ
กับคำตอบวอนเว้าเฝ้าห่วงหา
เพียงเพื่อคลายความเหงาในเวลา
หวังใดหนาความรักใคร่ใช่แน่นอน

ได้พักพิงอิงแอบแนบในอก
หลงเพ้อพกอารมณ์พรมอักษร
อุ่นอ้อมกอดกระชับรับเพลงกลอน
ต่อถ้อยก่อนฝันดีมีคู่เคียง

ยามรัญจวนหวนหาพาใจป่วน
เฝ้าคร่ำครวญความหลังหวังยินเสียง
อ้างดินฟ้าอากาศอ้างสำเนียง
ลมล้อเคียงหลิวลู่สู้รำพัน

ลืมตัวตนลืมคนใกล้ลืมใครหมด
สุดรันทดใฝ่หาความสุขสันต์
หลงใหลในมนต์รักสลักยันต์
ทุกคืนวันร่ำร้องก้องโลกา

ดอกไม้น้ำค้างแสงแดด
ใบหญ้าอาศรม ลำพูน
๗ มีนาคม ๒๕๕๘
เรื่องรักเรื่องฝันบางทีมันก็ตลก
เรื่องหักอกมันก็เรื่องธรรมดา
แต่หลงจินตนาการนี่สิ...คิดหนัก
ไม่รู้จักลืม......อดีตกาล..........

เพื่อนเอย

เพื่อนเอย
เพื่อนเอยเพื่อน.......
ไม่ลบเลือนเตือนติงสิ่งพลาดหวัง
ผ่านพ้นไปล้วนแล้วอนิจจัง
ใช่จีรังยั่งยืนฝืนสัจธรรม
ความเป็นเพื่อน....
กี่ปีเดือนผ่านไม่บ่นพร่ำ
เคียงข้างใจขอบอกไม่หลอกอำ
พูดและทำจริงจังและหวังดี
— รู้สึกเบิกบานที่ บ้านหนองยางฟ้า
วันนี้วันดีสีม่วงสดใส
พักผ่อนหย่อนใจกันเถิดหนอ
เติมรักเอมอิ่มยิ้มให้พอ
ฟื้นไฟฝันจันทร์พรุ่งมุ่งทำงาน

วันเสาร์ที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2558

ท้องนา...



ท้องนา.....
ท้องนาบ้านเรา
นานเนาแสนสุข
สังคมเมืองรุก
ความทุกข์ตามมา
แก่งแย่งแข่งขัน
สารพันปัญหา
หลงเทิดบูชา
แต่ความร่ำรวย
คนจึงเปลี่ยนไป
แล้งไร้ใจช่วย
ไม่เอื้ออำนวย
ตัวใครตัวมัน....

ร้อนๆๆๆ
ศิลปะ โรงเรียนใต้ถุนบ้าน

มองมอง



มอง
มองสินั่นพระจันทร์งามเด่น
ดึกแล้วเย็นพัดพรมลมวูบไหว
ผิวดินร้อนเริ่มอ่อนค่อยผ่อนคลาย
เสียงหรีดหริ่งเรไรก้องกังวาน

มองฟ้าดำค่ำคืนฝืนสะท้อน
ดวงดาวค่อนฟ้าพราวพริบวิบหวาน
เหมือนจะบอกสัญญาราตรีกาล
รักเกินต้านอารมณ์ข่มความอาย

มองเห็นภาพร้านรวงไฟหรี่หลบ
ใกล้สงบเสียงแสงราตรีฉาย
ขี้เมาค่อยย่องแย่งเดินเยื้องกาย
ยังไม่วายบ่นว่าข้าไม่เมา

ภาพหนุ่มสาวเร้ารุมกุมมือมั่น
ฤๅจะหวั่นเกรงภัยในความเหงา
มีคู่ชิดเคียงข้างหวังบรรเทา
ลืมความเศร้าที่ผ่านมานานวัน

มองพุ่มไม้คล้ายปีศาจราตรีจ้อง
บางครั้งมองเหมือนจับขยับสั่น
ดำทะมึนไกลไกลไหวเอนพลัน
ยืนใจสั่นลืมตัวมิกลัวเกรง

ภาพวาบไหวใจรัวกลัวและกล้า
เหมือนจะท้าบ้าใบ้ใช่ข่มเหง
ในสำนึกลึกล้ำอาจยำเยง
คือบทเพลงสอนใจให้ระวัง

ดอกไม้น้ำค้างแสงแดด
ใบหญ้าอาศรม ลำพูน
๗ มีนาคม ๒๕๕๘

เช้าเช้า


เช้าอีกวัน
เสียงไก่ขันกระชั้นเสียงสำเนียงบอก
นกเตรียมออกหากินบินร่อนหา
แหล่งที่มีกุ้งหอยและปูปลา
ดูเหมือนว่าน้ำแห้งขอดตลอดธาร

แล้งครานี้ร้อนหนักมิพักฝน
จะอดทนไฉนในสังขาร
ร้อนเหลือทนจำสู้ฤดูกาล
ให้พ้นผ่านโรคภัยไข้มากมี

มลพิษควันไฟป่าพามืดมัว
เกิดฟ้าหลัวหมอกควันกันทุกที่
ช่วยกันเถิดกันภัยไฟอัคคี
รวมพลังน้องพี่ประชาชน

รักษาตนพ้นภัยก็แสนยาก
ความลำบากมากมีทุกแห่งหน
ทั้งร้อนหนาวชาวบ้านต้านผจญ
เกิดเป็นคนบนโลกโศกมิคลาย

ดอกไม้น้ำค้างแสงแดด
ใบหญ้าอาศรม ลำพูน
๘ มีนาคม ๒๕๕๘

สวัสดีเช้าวันอาทิตย์ มวลมิตรสุขหรรษา วันหยุดสุดสัปดาห์ อยู่พร้อมหน้าครอบครัวเอย



คิดดูเถิด
เกิดเป็นคนแสนยากกว่าจะเกิด
บุญล้ำเลิศทำไว้ภูมิใจหนา
ชีวิตคนทุกคนมีราคา
และคุณค่าในตนคนสำคัญ

แม้หน้าที่เกิดมาจะแตกต่าง
พื้นที่วางว่างลงคงจัดสรร
แล้วแต่บุญแต่กรรมทำมากัน
เกิดมานั้นเพื่อทำดีสุดชีวา

อาจจะรวยยากจนหรือพอเพียง
มิอาจเลี่ยงปวดเจ็บทุกข์ปัญหา
เมื่อเดินทางชีวิตพิจารณา
ต้องสู้ฝ่าผจญภยันอันตราย

คิดถึงคนที่รักและหวังดี
อุทิศพลีเพื่อเราทุ่มเทหมาย
ให้สำเร็จลุล่วงห่วงมิวาย
ผลสุดท้ายปลายทางอย่างงดงาม......

ดอกไม้น้ำค้างแสงแดด
ใบหญ้าอาศรม ลำพูน
๘ มีนาคม ๒๕๕๘