อดีตกาล
สลักหลังดังรอยสักยากจะลบ
ต่อให้กลบเกลื่อนฝังยังโผล่เห็น
รักฤๅชังบางคราช่างยากเย็น
เกิดประเด็นเพราะใครหนึ่งซึ่งโลเล
เกิดเพราะหลงพะวงคงรักห่าง
คิดอำพรางพร่างฝันปันร้อยเล่ห์
ชีวิตจริงมิใช่เล่นลิเก
หลงทุ่มเทรักให้ในจินตนา
ควรระวังตั้งจิตคิดรอบคอบ
กับคำตอบวอนเว้าเฝ้าห่วงหา
เพียงเพื่อคลายความเหงาในเวลา
หวังใดหนาความรักใคร่ใช่แน่นอน
ได้พักพิงอิงแอบแนบในอก
หลงเพ้อพกอารมณ์พรมอักษร
อุ่นอ้อมกอดกระชับรับเพลงกลอน
ต่อถ้อยก่อนฝันดีมีคู่เคียง
ยามรัญจวนหวนหาพาใจป่วน
เฝ้าคร่ำครวญความหลังหวังยินเสียง
อ้างดินฟ้าอากาศอ้างสำเนียง
ลมล้อเคียงหลิวลู่สู้รำพัน
ลืมตัวตนลืมคนใกล้ลืมใครหมด
สุดรันทดใฝ่หาความสุขสันต์
หลงใหลในมนต์รักสลักยันต์
ทุกคืนวันร่ำร้องก้องโลกา
ดอกไม้น้ำค้างแสงแดด
ใบหญ้าอาศรม ลำพูน
๗ มีนาคม ๒๕๕๘
เรื่องรักเรื่องฝันบางทีมันก็ตลก
เรื่องหักอกมันก็เรื่องธรรมดา
แต่หลงจินตนาการนี่สิ...คิดหนัก
ไม่รู้จักลืม......อดีตกาล..........
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น