มิมัวเมาทำวันนี้ให้ดีเอย

ฉันวังเวงเย็นเฉียบสุดเงียบเหงา
มองเห็นเงาบาปนั้นแสนหวั่นไหว
เหล่าคนผู้ผิดพลาดอนาถใจ
หารู้ไม่ยังทะนงหลงลืมตน 

หลงว่าไฟสวยงามน่าเชยชิด
หลงชีวิตลืมเวลาลืมเหตุผล
หลงว่าสุขที่แท้แสนทุกข์ทน
มิอาจพ้นบ่วงโลกีย์ที่ดักลวง...

การคิดอ่านอาศัยใจสว่าง
หากเราวางปลดปล่อยค่อยแก้ไข
คงไม่ยากไม่นานผ่านพ้นไป
ประสบการณ์เป็นกำไรชีวิตเรา

อดีตคือวันวานผ่านไปแล้ว
อนาคตแน่แน่วยังว่างเปล่า
กังวลไยเวลาเนิ่่นนานเนา
มิมัวเมาทำวันนี้ให้ดีเอย

เหงา

ใกล้เย็นย่ำค่ำลงพะวงหาย
แสนเสียดายใจปองต้องอับเฉา
ป่านฉะนี้ที่นี่เหลือเพียงเรา
นั่งจับเจ่าสุดท้อทรมาน

รักกี่ครั้งกี่คราก็ลาหนี
ความใยดีไม่เหลือเชื้อสงสาร
ตะวันอับลับแสงทิวาวาร
ราตรีกาลมืดมิดปลิดขั้วใจ

คืนฝนพรำ

คืนฝนพรำ...

ฟังเสียงฝนตกพรำค่ำคืนนี้
เย็นสุดที่บรรยายเย็นสายฝน
ตกมาเถิดฝนฟ้าอย่ายินยล
นอกถนนอึ่งอ่างมาล่าเม่ากิน

ตกดึกแล้วฟังเพลงประสานเสียง
เป็นสำเนียงสวดดั่งคีตศิลป์
ฝนหลั่งมาน้ำตาข้าไหลริน
คิดถึงถิ่นจากมาสุดอาวรณ์

ดอกไม้ น้ำค้าง แสงแดด
ใบหญ้าอาศรม ลำพูน

ดอกบัว

ดอกบัวงามโผล่พ้น             มหานที
เหยียบย่ำดินโคลนมี             มากล้ำ
เปรียบคนผู้ใฝ่รู้ดี                 ศึกษา 
บ่มนิสัยรูู้จำจด ย่อมได้               อนาคตงาม

เผลอจนได้.... 25 พฤษภาคม 2014 เวลา 21:04 น.

คือทางผ่านฆ่าเวลาเมื่อคราเหงา

เรื่องมันเศร้าเพราะเริงหลงไม่สงสัย

เผลอไปรักเผลอลงบ่วงห้วงใจ

ความห่วงใยอาทรต้อนให้จน

จมทะเลลึกเชี่ยวด้วยเกลียวคลื่น

ไม่อยากตื่นจากฝันอันสับสน

สุขฤทัยไหนปานหวานเปรอปรน

อิ่มกมลแย้มยิ้มเนตรพริ้มเพรา

คิดว่าเป็นรักแท้แผ่อุ่นเอื้อ

พิษร้ายเจือจรุงใจในคำเขา

มิคิดเลยกลลวงหวงห่วงเรา

จึงมัวเมามั่นใจไม่ระแวง

เมื่อยามรักมองอะไรก็สดชื่น

พร้อมจะฝืนความจริงอิงแอบแฝง

ยอมเพื่อรักยอมโง่งมขมใจแคลง

เหมือนดั่งแกล้งทั้งรู้สู้มองเมิน

แท้จริงนั่นรักนั้นลวงตลอด

แม้คำพลอดเจรจาน่าสรรเสริญ

รักคือให้ใช่ไหมใจเพลิดเพลิน

  ยามห่างเหินจางจากช่างยากเย็น

เคยศรัทธาใจดีมีแต่ให้

หลงบอดใบ้ท้ายสุดต้องยากเข็ญ

คนแทนที่มาขับใสให้กระเด็น

เธอไม่เห็นคุณค่าขอลาไกล....

ดอกไม้ น้ำค้าง แสงแดด

ใบหญ้าอาศรม ลำพูน

บ้านป่าน่าอยู่

25 พฤษภาคม 2014 เวลา 16:53 น.

ป่าคือบ้านบ้านคือป่ามานานโข

เราเติบโตจากผืนป่าได้อาศัย

วิถีชนคนดอยด้อยปัจจัย

มิสิ้นไร้ทำกินในถิ่นเรา

น้ำจากฟ้าปลาจากห้วยรวยสินทรัพย์

มากเกินนับค่าได้ในขุนเขา

อากาศดีแดดใสในลำเนา

มีพี่น้องพงศ์เผ่าเราสุขใจ

ทำผืนนาขั้นบันไดไว้ปลูกข้าว

ออกรวงพราวเหลืองอร่ามงามไสว

ดอกตะแบกม่วงครามงามวิไล

โอ้แดนไพรเมืองแมนแคว้นฉิมพลี

ลูกหลานเอ๋ยเชื่อปู่ย่ากลับมาเถิด

อย่าเตลิดเพลิดไปในแสงสี

ในเมืองต่างแก่งแย่งและแข่งดี

ห่างวิถีบ้านป่าช่างน่ากลัว

ไปให้เขาครอบงำทางความคิด

แล้วหลงติดเงินตราอาจพาชั่ว

ลืมตัวตนคนบ้านเราไปเมามัว

พาให้ตัวทุกข์ยากลำบากนาน

กลับถิ่นดอยคอยอยู่คืนสู่เหย้า

มารับเอาจารีตดีที่ถิ่นฐาน

ภูมิปัญญาป่าไพรไม่กันดาร

คือวิมานสราญใจในแดนดง

อโหสิ

ฝนฟ้าคะนอง

เขียนกลอนชักฝืดฝืน

เขียนกลอนชักฝืดฝืน

ไม่ไหลลื่นเหมือนดังฝัน

ความรักหอมหวานมัน

จางจากกันร้างแรมไกล

กลอนธรรมพอเขียนออก

เหมือนกับหลอกทำไม่ได้

บอกสอนเขาเช่นไร

เราแก้ไขตนหรือยัง

กลอนตลกแต่อกช้ำ

แล้วจะขำคงสิ้นหวัง

คารมไม่น่าฟัง

เพราะยังฝังความอาวรณ์

เขียนตามความเป็นจริง

เมื่อทุกสิ่งเป็นครูสอน

ชีวิตแต่ละตอน

คือละครย้อนดูตัว

ใดใดไม่เที่ยงหนอ

พอเถิดพอใจยวนยั่ว

ให้คิดจิตเมามัว

หลงพันพัวชั่วอบาย

ฉันเขียนกลอนเพื่อเธอ

เขียนคำเพ้อไปหลากหลาย

ยามรักนั้นเสื่อมคลาย

คงไม่ชายตามองมา

ดอกไม้ น้ำค้างแสงแดด

ใบหญ้าอาศรม ลำพูน

ระวังหน้าเหี่ยว

เพิ่มคำอธิบายภาพ

เสียงนาฬิกา

บอกย้ำเตือนว่า

เวลาล่วงเลย

รีบอาบน้ำนอน

พักผ่อนให้พอ

อย่ามัวนั่งจิ้ม

นั่งยิ้มคนเดียว

ระวังหน้าเหี่ยว

ตาบวมคล้ำเขียว

ดั่งหมีแพนด้า

แถมดูซีดเซียว

ห่วงนะคนดี

ใช่ว่ายุ่งเกี่ยว

แค่อยากแลเหลียว

บอกเตือนเพื่อนกัน..อิอิ

ดอกไม้ น้ำค้าง แสงแดด

ใบหญ้าอาศรม ลำพูน

สนุกสนานวันปิดจบภาคฤดูร้อน

สนุกสนานวันปิดจบภาคฤดูร้อน

เฮฮาเมษายนแล้วครับ

ในที่สุดก็ถึงวันนี้

วันปิดคอร์ส ภาคฤดูร้อน

สนุกสนาน ร่าเริงเบิกบาน

ร่วมเรียน ร่วมเล่น แสนสุขสำราญ

เมษาพ้นผ่าน ไม่นานเปิดเรียน

ตั้งใจอ่านเขียน ปีหน้าพบกัน 

กลุ่มนักกลอนเล็กๆ

กลุ่มนักกลอนเล็กๆ
ก่อนจะเป็นปัญญาไทในวันนั้น..
....................
และกลุ่มปัญญาไทในเฟซวันนี้
เรายังอยู่และจะเดินต่อไป...ต่อไป

บังอาจนัก

ลากเส้นต่อลายหมายเขียนภาพ

แต่งสีฉาบทาไล้ใช่งานศิลป์

กลั่นจากใจแต้มแต่งแห่งดวงจินต์

รู้สึกสิ้นคุณค่าถ้าลอกเลียน

ไร้ศักดิ์ศรีทำได้ไม่อายหน้า

ช่างบอดบ้าสมควรฆ่าหรือจับเฆี่ยน

เจ้าของงานเขาคิดสร้างอย่างพากเพียร

เอาไปเขียนไม่เคยอ้างช่างเลวจริง

งานวิจัยไซร้หาความเป็นจริง
ไม่เฉยนิ่ง สืบค้นต้นตอหมาย
พบปัญหาใช้ปัญญามาผ่อนคลาย
แล้วขยายผลต่อไปให้รู้กัน

มารับรู้ร่วมเรียนแก้ปัญหา
จะศึกษาอย่างไรให้สุขสันต์
ภูมิปัญญาอยู่กินถิ่นสำคัญ
ต้องแบ่งปันด้วยเมตตาเอื้อ อารี

23.23 น.

23.23 น.
เสียงไก่ขันดึก
มันนึกยังไงหนอ
เช้าเสียทีไม่อยากรอ
อยากรับอรุณอุ่นแสงตะวัน — รู้สึกได้รับความรัก

สวัสดีเช้าวันจันทร์

สวัสดีเช้าวันจันทร์
ต่างมุ่งมั่นเพื่องานงาม
สุขแท้คือนิยาม
ทำหน้าที่แห่งชีวิต

ภู่ผึ้งภมร.

ภู่ผึ้งภมร...บินว่อนไปมา
ดอกโน้นดอกนี้....ชมชิมรสหวาน
ขอบคุณนะเธอ...ที่ไม่ทิ้งงาน
ดอกไม้ชูก้าน....เป็นเม็ดงามสม
ฝนตกปีไหน...มีดอกให้ชม
โลกแสนรื่นรมย์....ทุกคนทำงาน

ดอกไม้ น้ำค้าง แสงแดด
ใบหญ้าอาศรม ลำพูน

ศูนย์วิปัสสนาศรีมันตะลำพูน

บรรยากาศดีมาก การจัดการอบรมหลักสูตรเยี่ยมยอด
อาจารย์ ธรรมบริกร ใจดี มีแต่ให้
มีความสุข อิ่มเอิบมาก หน้าบาน ๕๕๕
ศูนย์วิปัสสนาศรีมันตะลำพูน

สีมันตะเขตแดนธรรมนำใจผ่อง
ดังแดนทองส่องทางสว่างไสว
ศีล สมาธิ ปัญญา พาแววไว
ไปเราไปฝึกฝนในตนเอง

บางครั้งชีวิตก็ไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรมากเกินไป

บางครั้งชีวิตก็ไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรมากเกินไป ค่อยคิด ค่อยๆแก้ปัญหาทีละเล็กละน้อย
เมื่อผ่านแล้ว บางทีเราก็เพิ่งรู้ว่าที่คิดไว้มากมายนั้น
เสียเวลา เสียสุขภาพจิตเปล่าๆ มีความสุข
สบายใจทุกคนนะคะ

สวัสดีวันอังคาร

สวัสดีวันอังคาร
แสนเบิกบานวันวิสาข์
ทำบุญเป็นพุทธบูชา
ชำระจิตคิดแต่ดี

ถมที่นาไว้ปลูกห้างนาข้างที่ว่าการอำเภอเวียงเชียงรุ้ง

 ด้วยว่าอาสาปสุสัตว์นคุ้นเคยกันอยากให้ช่วยไถ่ที่ดินในธนาคาร จึงแบ่งที่ดินขายให้หนึ่งไร่กับสองงาน จึงจำเป็นต้องถมที่ไว้นิดหนึ่งเพื่อทำส่วนที่พักห้างนา เผื่อมานั่งกินข้าวกลางวันในอนาคต ถมเมือต้นเดือนพฤศภาคม ๒๕๕๗

บ้านรกๆ

 บรรยากาศและสภาพบ้านเราหลังที่ไม่ได้ดูแลหนึ่งอาทิตย์ รกสุดๆเลย