วันศุกร์ที่ 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2557

มิมัวเมาทำวันนี้ให้ดีเอย

ฉันวังเวงเย็นเฉียบสุดเงียบเหงา
มองเห็นเงาบาปนั้นแสนหวั่นไหว
เหล่าคนผู้ผิดพลาดอนาถใจ
หารู้ไม่ยังทะนงหลงลืมตน 

หลงว่าไฟสวยงามน่าเชยชิด
หลงชีวิตลืมเวลาลืมเหตุผล
หลงว่าสุขที่แท้แสนทุกข์ทน
มิอาจพ้นบ่วงโลกีย์ที่ดักลวง...
การคิดอ่านอาศัยใจสว่าง
หากเราวางปลดปล่อยค่อยแก้ไข
คงไม่ยากไม่นานผ่านพ้นไป
ประสบการณ์เป็นกำไรชีวิตเรา

อดีตคือวันวานผ่านไปแล้ว
อนาคตแน่แน่วยังว่างเปล่า
กังวลไยเวลาเนิ่่นนานเนา
มิมัวเมาทำวันนี้ให้ดีเอย

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น