วันศุกร์ที่ 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2557

เหงา

ใกล้เย็นย่ำค่ำลงพะวงหาย
แสนเสียดายใจปองต้องอับเฉา
ป่านฉะนี้ที่นี่เหลือเพียงเรา
นั่งจับเจ่าสุดท้อทรมาน

รักกี่ครั้งกี่คราก็ลาหนี
ความใยดีไม่เหลือเชื้อสงสาร
ตะวันอับลับแสงทิวาวาร
ราตรีกาลมืดมิดปลิดขั้วใจ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น